Stikkordarkiv: akvarell

Blogg

Adventvent med julebakst 1

Bakstekona

Ja, vi elskerbjørgHo var ein institusjon rundt ikring på bygdene i gode gamle dagar. Vi hadde ei heime i Stavn… på 40- og 50-talet. Eg ser ho for meg, nabokona, ho Gunnhild frå Brendestugu. Tidleg om morgonen blei det fyrt opp i den store svarte eldhuskomfyren, og snart såg vi ho kome rundt svingen med veskene sine. Dei var mest som heilage,  kjevlene og bakstepinnane ho fann fram. Kor mykje eg verkeleg hugsar av dette, er eg ikkje viss på, men denne gode, varme stemningen, den sit spikra i hugen.
Ho hadde eit eige lag med leivane, frå dei var små runde bollar, til dei vart til tynne store runde leivar. Når ho breidde denne runde ‘pannekaka’ utover bakstehella, fyllte ho nett ut til kanten. Eg var like spent kvar gong, om ho skulle treffe! Ho hadde målet i minnet og handelaget frå mange års virke. Flatbrødstabelen ved enden av dagens dont, den hugsar eg. … og smaken…………..
Eg var ikkje spesielt glad i flatbrød! Men du verda for eit minne…

Blogg

Det lyser i stille grender

Julesongar året rundt

småfugleneHøyrer du med til dei som gjerne kunne syngje julesongar heile året? Her finn du meg. Då eg var dirigent for Songlaget, hadde eg julesongane framme frå tidleg på hausten. Det murra nok litt hos medlemmene…. ‘me kan no dei frå før, folk vil helst høyre dei same gamle….’ Det hører med til ei anna historie korleis bassen og eg kom fram til semje…..
‘Det lyser i stille grender’ kom ut i 1931 i juleheftet ‘Jul i Sunnfjord’. Først i 1948 blei Jakob Sande sitt dikt levandegjort ved tonesetjinga til Lars Søraas. Eg hugsar far eller ‘Læraren’ lærde oss songen i skulen, og det var den første songen eg lærde meg andrestemme til. Songen har fylgt med meg frå min barndoms grend, Stavn i Flå. Nord i grenda låg den gamle garden Hefta, innunder grankledde høge nut. 
Songen frå vest og akvarellen frå garden i aust smeltar saman til eitt av mine kjæraste julekort.
Med fred
frå fjell
og stille skogar
kling juletonar
ved vintertid….

Blogg

Adventvent med Prøysen

Historien bak eit julekort

APRIL-2008(RGB) Julekveldsvisa har fylgt mange av oss frå vi var barn. Mine første år som akvarellmålar var vigd mykje til spesielle, helst gamle hus. Frå vandringar på Øyragata i Lærdal fekk eg hjartebank ved eitt hus. For meg blei det ‘Prøysen-huset’  langs Præstvegen på Ringsaker. Eit lite, raudmåla hus med venlege vindauge. Dette blei huset der a Jormormatja bur. Stjerna stod over hennar tak. Nabohuset fekk vere med, som ein slags kulisse på scenen. Det er kvitt og har tallause ruter i vindaugene. Oda og Bjørg Ellinor, to av mine barnebarn, går syngjande med julegåver til barnet. ‘Jordmormatjavegen’ akvarellen heite. Det blei til eit av mine tidlege julekort.
Ei tid seinare fekk eg vite at i det kvite huset budde Jormora i Lærdal og i den raude stova budde ‘badnajenta’ til Lindstrømfamilien….. 
Ja, det var fyrste gongen som julestjerna brann,
men sea har a brønni i alle verdens land,
og såmmå å som hende er stjerna like stor
– du ser a over taket der a Jordmor-Matja bor.

Blogg

Adventvent saman med adelen…

Julesong på Helsetunet

Kort 2 Songlaget – i år som alle år – syng jula inn for dei gamle. Som vi stod der og song ‘Å, kom, la oss følge stjernen i det høye…’ undra eg meg over kven ‘dei gamle’ er? Eg talde elleve ‘gamle songlagssongarar’. Det er ikkje lenge sidan dei stod ved sida av meg i koret….vakre røyster og songen deira kom frå hjartet, frå songarglede.  No song dei i lag med oss og dei song framleis med hjartet og dei er framleis unge… tilogmed litt barnlege.. Ho Elisabeth sa det med verdig mine og rak rygg: ‘Det er så godt å se at de eldre er med, da blir det så riktig liksom’….

Vi er saman
på vandringa
i ‘eit uoverskuelig pilegrimstog’
vi glèr oss når mørket flyr
for lyset blant oss bor’…
midt oppi all elende
som snik seg innover oss
Gamle eller unge
kva betyr no det….

Blogg

Følgjetong… 3. kapittel

Kan ikkje anna enn vere glad…

I dag er ein uvanleg dag…så langt. Andre dag i den andre månaden; vel ute på trappa kjende eg det: det møtte meg; eit lett duskregn i mild luft mot kinnet… ein særeigen duft fyller lungene. Nede ved Esestrondi… Vindreken ligg i skodde, men Ramnaberget står klart fram med sine blankskura glinsande sva….fjorden er stille … små regndropar leikar sisten med ringar i vatn… Sola er eigentleg ikkje framme i det heile, det berre kjennest slik. På veg heim att bryt sola fram som ei stjerne i det grå… No er det berre regnbogen som manglar på det fullkomne…Ikkje før har eg tenkt det… eg snur meg og der stig fargebogen opp over Tjuatoten….

NattfiolKjenner du Ola Setrom?  Ikkje eg heller, men eg kjenner eit dikt han har skrive …. eit dikt som sprudlar av glede!
Å, nei du, for ein dag det vart!
Eg vil til arbeids gå meg!
Å nei, at sola er som gull –
at gleda heilt skull’ få meg!
For eg er glad, ja og berre glad,
alt skin i sol og glede.
Sjå fivreld fyk frå dogga blad
i sølv og silkeklede…
Kan gleda beskrivast på nokon betre måte?

 

[box style=»rounded» border=»full»]Februar er årets andre og korteste måned. Februar betyr renselse, og på denne tiden av året hadde romerne renselsesfest. I den tidlige romerske kalenderen var mars årets første måned og februar var den siste. I Norge i norrøn tid ble februar kalt Gjømåned etter gudinnen Gjø. Senere, faktisk helt frem til1827 stod det blide­måned i almanakken. Det var det hyggelige navnet til februar fordi dagene ble merkbart lengre. – See more at: http://www.aktivioslo.no/guide/aret-rundt/februar/#sthash.DYAGe2ly.dpuf[/box]