Det lyser så stille…

Mørketid, sa dei vaksne, utolmodig ventande på lysare tider. Eg forstod ikkje heilt. Snøen var då ikkje mørk! Om dagen var han kvit og rein som ein nyvaska juledagsduk. Kom sola fram, vart snøen skinande og forlokkande. I skumringstimen blei det eit fargespel i lillatonar, lysa frå husa gav eventyrskin på snøen….. Nei, vinter og snø måtte bare vare lenge! ….og så kom jula med juletre og glitter og lys….og englar….. Barn ser verda med sitt blikk og har ikkje den vaksne sitt perspektiv. Der det er lyst, er det også skuggar. Der det er glede, er det også eit islett av smerte. Smerte over å miste, tunge tankar om å skiljast. Sorgen og gleden de vandrer til hope’. No i desse førjulsdagane har vi nett tatt farvel med ein av bygda sine trugne tenarar. Samstundes ventar vi spent på ein ny verdsborgar i ein annan del av bygda…… slekt skal følg slekters gang…. Jula handlar om lyset som kom og sende strålar gjennom mørke natt…..

Snøen lavar ned
lydar vert lydlause
og tankar vert undrande

Snø legg eit teppe
med varme lystonar
og tankar vert tyste

Vinterleg sol bryt
gjennom snøen
og tankar vert klåre

Snøktystallen glitrar
i alle fargar
og tankar vert lyse og elleville

Haust

Tida for refleksjon over ‘tid’. Den forunderlege syklusen som livet vårt er snor seg rundt. Tida for nye akvarellsprang og spilloppar. Sommaren har gitt ny inspirasjon og nye bilder er i kjømda…… Blir du aldri lei?… Veit du alltid kva du skal male?… er spørsmål mange stiller… og det same svaret får dei alle:
Malinga er sjølve livet.. og eg har eit spennande liv! Motiva står i kø, utfordringane er mange….
I fjor på denne tida gjekk det litt i stå med både det eine og det andre produktet. Mange blei skuffa over at den årvisse kalendaren ikkje kom. Denne hausten har vore fylt med  soloppgangar, med fargeglød, med blåbær og tyttebær, helse og med den gode ferieturen til Oslo og København, familiepåfyll med mykje meir …. som kan samanfattast i eitt ord: INSPIRASJON! Og plutseleg var alle ingrediensane på plass for ‘Vandring på solstråler’…. Kalendar 2016 kjem snart……….

Er ein
utanfor tid
lever ein
i eitt med
æva
Er ein
utanfor
rom
kjenner ein
stunder
av samband
med universet

‘Midt i musikken’ eller ‘Det er her det skjer’

Du har kanhende hørt om Det gylne hus i Balestrand? Heilt sikkert har du hørt og lese om Reiselivsmuseet! Vi er næraste nabo og har no i fleire år med lengsel og smerte sett fram til at det skal opne. Vi har levd og arbeidd i bråk og støv og stein ei stund no…. og bråk er det fortsatt…. enda nærare husveggene. 
For no skal det byggast veg! Rett forbi hushjørnet vårt! Heilt inn til veggen! Slik ser det ut no! 
Teknisk etat-karane har teikna vegen og staffasje ikring…
og dei karane kan bruke blyant og linjal og vinkel,
tilogmed vidvinkel og GPS!
No har dei fått dugande ‘snikkarar’
som kan lese teikningane
og handtere spade og spett og
stubbebrytar og trillebår… 

Og vi skal gjere hovudreint slik at Det gylne hus skal skine om kapp med sola!
… og plante roser! Og alle hjerter gleder seg!

Dropeunderet

Ein regnvèrsdag som denne… tenkjer eg tilbake på barndommens sommardagar. Dei var alltid fulle av solskin! ‘Då sommaren var sol’ har eg kalla eit av bileta mine; minne frå sommarens blomeenger, blåbærturar, hoppe tau og paradis! Regnvér høyrde likesom ikkje med. Dagar med regn hoppa vi over, dei var ikkje heilt å rekne. Likefullt var dei der! Dei inneheldt små dropar som fylte holer i grusen på vegen. Vi leika med dei; vi hoppa over dei eller vi hoppa i dei; o, barnlege fryd! Vi har alle våre sommarminne….fylte av soldropar….

Det vesle under
i kvar ein drope
Kjem solstråler
får dropen sølverskin
med glorie av gull
og midt inn i
ligg kimen til alle fargar
Tenk på raudt
så ser du roser
Tenk på blått
så ser du habet
Tenk på gult
så kjem soleier
Tenk på grønt
så sprier graset
Tenk på lilla
og tonar kjem til deg
I dropen ligg spiren
til alt liv

Morgonar set spor

Korleis blir denne morgonen…..alltid like spennande
Vert han sollys med raudnande vakkert fargespel på fjorden?…. Vil dei blågrå skyene gøyme solstrålene!… Kanhende ligg skodda tungt ned på åassidene og fjord og alle fjell er eit syn bare i vårt indre … Vi veit dei   e  r   der….
Slik var han, denne morgonen. Skoddeteppet glei sakte ut frå Fjærlandsfjorden… og møttest midtfjords med teppet som låg over Vangsnes. Det var eit mildt samantøt, mest som ei omfamning… og fjorden anda fred. I slikt eit utsyn vert tankane ikkje uroa av mangetusen fargeinntrykk …. ord set seg saman inne i hugen…. nokre usamanhengande tankar flyt saman og vert til tankerekkjer….

Går tida?
Tida renn aldri frå deg
du fyller kvart sekund
med tankar og gjeremål
nokre trivielle
og lite av det storverket
du drøymde om
Ei tid er for slike
og ei for dei meir 
himmelstormande
Alle verk – store som små
vert gjort i sekund av tid
Dette sekundet
tel og fortel

Mellom bakkar og berg

Amerikanaren kan ikkje heilt forstå at vi kan overleve den lange vinteren. Når dei spør ‘kor mange menneske bur i Balestrand’ og eg svarar ‘1350’…. så er ofte neste spørsmål: ‘Kor mange bur her om vinteren?’ og dei undrar seg…. Då pleier eg av og til svare med å syngje eit par vers av Mellom bakkar og berg til dei…  ‘men når vårsol i bakkane blenkte, fekk han hug til si heimlege strand’ Det er rett og slett slik at våren ligg på lur innunder bringa vår, heile den lange vinteren igjennom… Somme tar ein soltur til syden, men når våren kjem med alle sine dufter og syner; det spirer i blomebed langs veggen og det grønkast i lier…. då kan han ingen stad venare sjå….

Her stoggar eg
i den daglege vandringa
og ser verda
frå ein annan vinkel
Strålene frå sola
tar eit venleg streif
over bergknausen
…
men det ligg jo i skuggen!?
…
Ved nærare syn finn eg svaret:
Det var eit venleg menneske
som gjekk forbi
og gav meg eit godord
..den store forskjellen..